تکیه بر نی کرد و سنگی بر جبین او زدند: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب غزل]] | [[رده:شعر در قالب غزل]] |
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
تکیه بر نی کرد و سنگی بر جبین او زدند از اشعار شاعر قدیمی بیدل میبدی است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن و درباره امام حسین(ع) در هشت بیت سروده شده است.
متن شعر
تکیه بر نی کرد و سنگی بر جبین او زدند | گفت این هم رحمت بیمنتهی داور است | |
دامنش آورد و آن خون را گرفت و پاک کرد | این شکست از بستن عهد الست و قادر است | |
گفت برخیز ای لعین بر مخزن علم خدا | این نه خود گنجینهاسرار حی داور است | |
گفت ای ظالم تو مشکن سینه مجروح من | ظاهرش تیر و سنان، باطن ز داغ اکبر است | |
شمر گفتا یا حسین کن واقفم از این عمل | این چه تأخیر است در این حنجر و این خنجر است | |
گفت ای ظالم بود این بوسهگاه مصطفی | ورنه این حنجر یقین از هر گلی نازکتر است | |
بلکه خورشید است یک نی آمده بالای سر | یا سر شاه شهیدان همچو ماه انور است | |
یا حسین اخراج منما شیعیان از درگهت | بیدلی چون ذاکران عشق حسینی بر سر است |