ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۶: خط ۱۶:
  | یادداشت =
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافران''' از [[محمدمهدی سیار]] از شاعران آیینی ایران است. این شعر غزل در گونه وصف در شش بیت در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن درباره واقعه غدیر خم است.


==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافران|آغوش باز کن که رسیده‌ست کاروان}}
{{ب|ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافران|آغوش باز کن که رسیده‌ست کاروان}}
خط ۲۷: خط ۲۵:
{{ب|دیگر هراس خشک شدن در دلت مباد|دستی به بیعت آور و دریا شو و بمان!}}
{{ب|دیگر هراس خشک شدن در دلت مباد|دستی به بیعت آور و دریا شو و بمان!}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۹

ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافران از
محمدمهدی سیار



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: غدیر خم


ای خوش‌ مسیر برکه قرار مسافرانآغوش باز کن که رسیده‌ست کاروان
پیغام بازگشت بده هر که رفته رالختی درنگ کن که بیایند ماندگان
لختی درنگ کن که جهان ایستاده استبنشین نگاه کن که به رقص آمده زمان
وقتش شده‌ست برکۀ کم آبِ دوردست!کم‌کم رسد تلاطم موجت به بیکران
تصویر دست کیست در آیینه‌ات؟ ببین!این دست‌ها رسانده زمین را به آسمان
دیگر هراس خشک شدن در دلت مباددستی به بیعت آور و دریا شو و بمان!