این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟ | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =عبدالرحیم سعیدی‌راد | قالب =غزل | وزن =مفتعلاتن مفتعلاتن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تع...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟
      | مطلع= این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
    | شاعر = عبدالرحیم سعیدی‌راد
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =عبدالرحیم سعیدی‌راد
      | بخشی از دیوان =
      | قالب =غزل
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =مفتعلاتن مفتعلاتن
      |قالب = غزل
      | موضوع =امام حسین(ع)
      |وزن = مفتعلاتن مفتعلاتن
      | مناسبت =
      |موضوع = امام حسین(ع)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات =۶بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع =  
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}


    '''این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟''' مطلع شعری از [[عبدالرحیم سعیدی‌راد]] در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در شش بیت با وزن مفتعلاتن مفتعلاتن سروده شده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟|در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌}}
    {{ب|این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟|در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌}}
    خط ۲۶: خط ۲۵:
    {{ب|این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌|مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌}}
    {{ب|این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌|مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳

    این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟ از
    عبدالرحیم سعیدی‌راد



    در قالب غزل

    با وزن مفتعلاتن مفتعلاتن

    موضوع: امام حسین(ع)


    این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌
    سوزِ چه‌ عشقی‌ست‌؟ شور به ‌پا کردزخمِ‌ چه‌ داغی‌ست‌؟ این‌ همه‌ زیباست‌!
    «محتشم»‌ از دور، بانگ‌ برآورد:باز چه‌ شوری‌ست‌؟ باز چه‌ غوغاست‌؟
    عشق‌ مکرّر، گفت‌ به‌ آن‌ قوم‌:تشنهٔ خنجر، حنجرهٔ‌ ماست‌
    رأس‌ شهیدان‌، بر سر نیزه‌ست‌دست‌ علمدار، بر لب‌ دریاست‌
    این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌