باز اسم کوفه آمد در میان و نام شام: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =باز اسم کوفه آمد در میان و نام شام» | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =جودی خراسانی | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع =حضرت زینب(س) | مناسبت =ورود کاروان کربلا به شهر شام | زمان سرایش = مع...» ایجاد کرد) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع= باز اسم کوفه آمد در میان و نام شام | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = جودی خراسانی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | |قالب = غزل | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | ||
| موضوع =حضرت زینب(س) | |موضوع = حضرت زینب(س) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|باز اسم کوفه آمد در میان و نام | {{ب|باز اسم کوفه آمد در میان و نام شام|آه آه از صبحِ کوفه! وای وای از شامِ شام}} | ||
{{ب|روز اندر پیش چشمم، تیرهتر آید ز شب|بشنَود گوشم اگر از خلق دوران، نامِ شام}} | {{ب|روز اندر پیش چشمم، تیرهتر آید ز شب|بشنَود گوشم اگر از خلق دوران، نامِ شام}} | ||
{{ب|ابتلای کربلا و ماجرای کوفه را|محو کرد از لوح هستی، محنت و آلامِ شام}} | {{ب|ابتلای کربلا و ماجرای کوفه را|محو کرد از لوح هستی، محنت و آلامِ شام}} | ||
خط ۲۸: | خط ۲۶: | ||
{{ب|«جودیا»! شام است زآن رو تیره تا صبح ابد|کآمد اندر دهر از صبح آن چنان تا شامِ شام}} | {{ب|«جودیا»! شام است زآن رو تیره تا صبح ابد|کآمد اندر دهر از صبح آن چنان تا شامِ شام}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۱
باز اسم کوفه آمد در میان و نام شام | آه آه از صبحِ کوفه! وای وای از شامِ شام | |
روز اندر پیش چشمم، تیرهتر آید ز شب | بشنَود گوشم اگر از خلق دوران، نامِ شام | |
ابتلای کربلا و ماجرای کوفه را | محو کرد از لوح هستی، محنت و آلامِ شام | |
بیحیایی بین که با یکدیگر از قتل حسین | مینمایندی مبارک باد، خاص و عامِ شام | |
آن یکی نان از تصدّق داد، آن خرما؛ ببین | اهلبیت مصطفی را این بُوَد اکرامِ شام | |
آه از آن ساعت! که زینب بر سر بازار دید | میزنندش سنگ بر سر، از در و از بامِ شام | |
چون نسوزم ز آتش این غم؟ که از کین ریختند | آتش اندر فرق عابد، خلق خونآشامِ شام | |
«جودیا»! شام است زآن رو تیره تا صبح ابد | کآمد اندر دهر از صبح آن چنان تا شامِ شام |