به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = عبدالرحمان جامی | قالب = غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم
  | مطلع=به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = عبدالرحمان جامی
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر = عبدالرحمان جامی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب =غزل
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع = عرفانی
  |موضوع = عرفانی
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = ۵بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم''' از اشعار توحیدی مناجاتی عالم شاعر [[عبدالرحمان جامی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن و فضای شعری عرفانی، معنوی در پنج سروده شده است.
== متن شعر ==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم|جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم}}
{{ب|به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم|جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم}}
خط ۲۵: خط ۲۳:
{{ب|فتاده اهل مِنا در پی مُنا و مقاصد|چو جامی از همه فارغ من آرزوی تو کردم}}
{{ب|فتاده اهل مِنا در پی مُنا و مقاصد|چو جامی از همه فارغ من آرزوی تو کردم}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:اشعار عرفانی]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۹

به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم از
عبدالرحمان جامی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

موضوع: عرفانی


به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردمجمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم
نهاده خلق حرم سوی کعبه روی عبادتمن از میان همه، روی دل به سوی تو کردم
مرا به هیچ مقامی نبود غیر تو نامیطواف و سعی که کردم به جستجوی تو کردم
به موقفِ عَرفات ایستاده خلق، دعاخوانمن از دعا لب خود بسته، گفتگوی تو کردم
فتاده اهل مِنا در پی مُنا و مقاصدچو جامی از همه فارغ من آرزوی تو کردم