تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد

تو کیستی که ز دستت بهار می‌ ریزد		بهار در قدمت برگ و بار می‌ ریزد
ز چشم گرم تو خورشید نور می‌ گیرد		چو مهرِ روی تو بر شام تار می‌ ریزد
به زیر پای تو ای یاس گلشن یاسین		نسیم عشق گل انتظار می‌ ریزد
چو عطر آمدنت را به سینه می‌ کارند		ز روی آینه دل غبار می‌ریزد
به باغ حضرت گل دست و روی می‌ شوید		چو طرح یاد تو در جویبار می‌ ریزد
نگاه عاطفه از بس به انتظار نشست		ز دست هر مژه‌ اش آبشار می‌ ریزد
چراغ گل به شبستان باغ می‌تابد		چو اشک شوق تو بر لاله‌ زار می‌ ریزد
تو سر رسیدی و از شوق گیسوان درخت		به روی آینۀ چشمه‌ سار می‌ ریزد
شمیم نام تو وقتی سفر کند با باد		گلاب از نفس روزگار می‌ ریزد