شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =شهید عشق | نام شاعر =نیر تبریزی | قالب =غزل قصیده | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۴بیت | م...» ایجاد کرد) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش | ||
| | | نام شعر=شهید عشق | ||
| | | شاعر = نیر تبریزی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل قصیده | |قالب =غزل قصیده | ||
| وزن = | |وزن = | ||
| موضوع =امام حسین(ع) | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش|تو خصم بین که به یغما، زره برد ز تنش}} | {{ب|شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش|تو خصم بین که به یغما، زره برد ز تنش}} | ||
خط ۳۴: | خط ۳۲: | ||
{{ب|مگر وفا به مکافات روز بدر نکرد؟|تطاولی که کشید از تو، جسم ممتحنش}} | {{ب|مگر وفا به مکافات روز بدر نکرد؟|تطاولی که کشید از تو، جسم ممتحنش}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۰
شهید عشق که تنگ است، پوست بر بدنش | تو خصم بین که به یغما، زره برد ز تنش | |
زره به غارت اگر برد، خصم خیره چه غم؟ | که بود جوشن تن، زلف های پرشکنش | |
چو آب بست به گلزار بوتراب، سپهر | که خون چکد همه از چشم لاله ی دمنش | |
یکی به حکم تفرّج به نینوا بگذر | پر از شقایق و گلنار زخم بین چمنش | |
شهی که سندس فردوس بود پوشش او | روا ندید به تن، خصم جامه ی کهنش | |
لبی که روح قدس از دمش سخنگو شد | شگفت بین که بریدند در دهن سخنش | |
تنی ضعیف که پاسی فزون نماند درست | صبا به بیهده کردی ز خار و خس، کفنش | |
دگر بشیر به کنعان چه ارمغان آرد | ز یوسفی که قبا کرده گرگ، پیرهنش | |
سپهر کاش چو می داد ملک جم بر باد | همین به خاتم از او بود قانع، اهرمنش | |
چراغ دوده ی طاها فلک به یثرب کُشت | ز قصر شام سرآورد، دود انجمنش | |
زمانه گلشن زهرا چنان به یغما داد | که بار قافله شد، ارغوان و یاسمنش | |
فلک سری که سرودش، کلام یزدان بود | نبود در خور چوب جفا، لب و دهنش | |
گهش به دیر نشاندی، گهش به قعر تنور | گهی به کوچه و بازار، پیش مرد و زنش | |
مگر وفا به مکافات روز بدر نکرد؟ | تطاولی که کشید از تو، جسم ممتحنش |