گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =رهی معیری | قالب = غزل | وزن = فاعلات مفعولن فاعلات مفعولن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۹بیت | م...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = رهی معیری | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| بخشی از مجموعه اشعار = | |||
| قالب = غزل | | قالب = غزل | ||
| وزن = فاعلات مفعولن فاعلات مفعولن | | وزن = فاعلات مفعولن فاعلات مفعولن | ||
| موضوع = عرفانی | | موضوع = عرفانی | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی|در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی}} | {{ب|گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی|در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی}} | ||
{{ب|راز آسمانها را، در نگاه ما خوانی|نور صبحگاهی را، بر جبین ما بینی}} | {{ب|راز آسمانها را، در نگاه ما خوانی|نور صبحگاهی را، بر جبین ما بینی}} | ||
خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
{{ب|ترک خودپرستی کن، عاشقی و مستی کن|تا ز دام غم خود را، چون «رهی» رها بینی}} | {{ب|ترک خودپرستی کن، عاشقی و مستی کن|تا ز دام غم خود را، چون «رهی» رها بینی}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۸
گر به چشم دل جانا جلوههای ما بینی | در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی | |
راز آسمانها را، در نگاه ما خوانی | نور صبحگاهی را، بر جبین ما بینی | |
در مصاف مسکینان، چرخ را زبون یابی | با شکوه درویشان، شاه را گدا بینی | |
گر طلب کنی از جان، عشق و دردمندی را | عشق را هنر یابی، درد را دوا بینی | |
چون صبا ز خار و گل، ترک آشنایی کن | تا به هر چه روی آری، روی آشنا بینی | |
نی ز نغمه وا مانَد، چون ز لب جدا مانَد | وای اگر دل خود را، از خدا جدا بینی | |
تار و پود هستی را سوختیم و خرسندیم | رند عافیتسوزی، همچو ما کجا بینی؟ | |
تابد از دلم شبها، پرتوی چو کوکبها | صبح روشنم خوانی، گر شبی مرا بینی | |
ترک خودپرستی کن، عاشقی و مستی کن | تا ز دام غم خود را، چون «رهی» رها بینی |