عيد نوروز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: واگردانی دستی
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۳: خط ۱۳:
  | سال میلادی =
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =توضیح بیت آخر شعر رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‏‏ى روحانيت. حضرت امام خمينى(س) تعلّق خاطر خاصّى به حوزه‏‏هاى علميّه و علوم دينى داشتند و، خود نيز در همه‏‏ى علوم متداول حوزه‏‏ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در اين بيت، تعلّق به اين صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانى (دلدار) می‏‏دانند.
  | یادداشت =توضیح بیت آخر شعر رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‏‏ى روحانيت. حضرت امام خمينى(س) تعلّق خاطر خاصّى به حوزه‏‏هاى علميّه و علوم دينى داشتند و، خود نيز در همه‏‏ى علوم متداول حوزه‏‏ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در اين بيت، تعلّق به اين صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانى (دلدار) می‏‏دانند. <ref>دیوان امام خمینی ص۳۵</ref>
}}<ref>دیوان امام خمینی ص۳۵</ref>
}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|باد نوروزی‏‏ وزيده است به كوه و صحرا|جامه‏‏ ی‏‏ عيد بپوشند چه شاه و چه گدا}}
{{ب|باد نوروزی‏‏ وزيده است به كوه و صحرا|جامه‏‏ ی‏‏ عيد بپوشند چه شاه و چه گدا}}
خط ۲۴: خط ۲۴:
{{ب|سالها در صف ارباب عمائم بودم|تا به ديدار رسيدم نكنم باز خطا}}
{{ب|سالها در صف ارباب عمائم بودم|تا به ديدار رسيدم نكنم باز خطا}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
{{پانوشت}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۶

عيد نوروزاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی
توضیح بیت آخر شعر رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‏‏ى روحانيت. حضرت امام خمينى(س) تعلّق خاطر خاصّى به حوزه‏‏هاى علميّه و علوم دينى داشتند و، خود نيز در همه‏‏ى علوم متداول حوزه‏‏ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در اين بيت، تعلّق به اين صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانى (دلدار) می‏‏دانند. [۱]
باد نوروزی‏‏ وزيده است به كوه و صحراجامه‏‏ ی‏‏ عيد بپوشند چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوستنازم آن مطرب مجلس كه بود قبله‏‏ نما
صوفی‏‏ و عارف از اين باديه دور افتادندجام می‏‏ گير ز مطرب كه رَوی‏‏ سوی‏‏ صفا
همه در عيد به صحرا و گلستان بروندمن سرمست ز ميخانه كنم رو به خدا
عيد نوروز مبارك به غنی‏‏ و درويشيار دلدار ز بتخانه دری‏‏ را بگشا
گر مرا ره به در پير خرابات دهیبه سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا
سالها در صف ارباب عمائم بودمتا به ديدار رسيدم نكنم باز خطا

پانویس

  1. دیوان امام خمینی ص۳۵