عيد نوروز

    از ویکی تراث
    عيد نوروزاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی
    توضیح بیت آخر شعر رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‏‏ى روحانيت. حضرت امام خمينى(س) تعلّق خاطر خاصّى به حوزه‏‏هاى علميّه و علوم دينى داشتند و، خود نيز در همه‏‏ى علوم متداول حوزه‏‏ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در اين بيت، تعلّق به اين صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانى (دلدار) می‏‏دانند. [۱]
    باد نوروزی‏‏ وزيده است به كوه و صحراجامه‏‏ ی‏‏ عيد بپوشند چه شاه و چه گدا
    بلبل باغ جنان را نبود راه به دوستنازم آن مطرب مجلس كه بود قبله‏‏ نما
    صوفی‏‏ و عارف از اين باديه دور افتادندجام می‏‏ گير ز مطرب كه رَوی‏‏ سوی‏‏ صفا
    همه در عيد به صحرا و گلستان بروندمن سرمست ز ميخانه كنم رو به خدا
    عيد نوروز مبارك به غنی‏‏ و درويشيار دلدار ز بتخانه دری‏‏ را بگشا
    گر مرا ره به در پير خرابات دهیبه سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا
    سالها در صف ارباب عمائم بودمتا به ديدار رسيدم نكنم باز خطا

    پانویس

    1. دیوان امام خمینی ص۳۵