عيد نوروز

عيد نوروزاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

توضیح بیت آخر شعر رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‏‏ى روحانيت. حضرت امام خمينى(س) تعلّق خاطر خاصّى به حوزه‏‏هاى علميّه و علوم دينى داشتند و، خود نيز در همه‏‏ى علوم متداول حوزه‏‏ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در اين بيت، تعلّق به اين صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانى (دلدار) می‏‏دانند.

باد نوروزی‏‏ وزيده است به كوه و صحرا		جامه‏‏ ی‏‏ عيد بپوشند چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست		نازم آن مطرب مجلس كه بود قبله‏‏ نما
صوفی‏‏ و عارف از اين باديه دور افتادند		جام می‏‏ گير ز مطرب كه رَوی‏‏ سوی‏‏ صفا
همه در عيد به صحرا و گلستان بروند		من سرمست ز ميخانه كنم رو به خدا
عيد نوروز مبارك به غنی‏‏ و درويش		يار دلدار ز بتخانه دری‏‏ را بگشا
گر مرا ره به در پير خرابات دهی		به سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا
سالها در صف ارباب عمائم بودم		تا به ديدار رسيدم نكنم باز خطا