چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟
  | مطلع=چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = جودی خراسانی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =جودی خراسانی
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب =غزل
  | قالب =غزل
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع = امام حسین(ع)
  | موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۰بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی''' را شاعر آیینی [[جودی خراسانی ]] درباره زبان حال رباب با همسرش امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن می‌باشد.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟|جدا نموده که ، ای شهریار من ! سر تو ؟}}
{{ب|چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟|جدا نموده که ، ای شهریار من ! سر تو ؟}}
{{ب|ز هیچ باب نپرسی چرا ز حال رباب ؟|که هست خادمه ای ، یا حسین ! در بر تو}}
{{ب|ز هیچ باب نپرسی چرا ز حال رباب ؟|که هست خادمه ای ، یا حسین ! در بر تو}}
خط ۳۰: خط ۲۹:
{{ب|رقم زنی تو خود این نظم ، "جودیا" !از غم|هنوز زنده ای ؟؟ ای خاک تیره بر سر تو}}
{{ب|رقم زنی تو خود این نظم ، "جودیا" !از غم|هنوز زنده ای ؟؟ ای خاک تیره بر سر تو}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۵

چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟ از
جودی خراسانی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

موضوع: امام حسین(ع)
چرا به خاک فتاده ، تن مطهر تو؟جدا نموده که ، ای شهریار من ! سر تو ؟
ز هیچ باب نپرسی چرا ز حال رباب ؟که هست خادمه ای ، یا حسین ! در بر تو
منم که از ره یاری به خود روا دارمهر آن چه آمده از دست چرخ بر سر تو
ز تشنه کامی اگر جان دهم ، ننوشم آبکه وقت دادن جان خشک بود ، حنجر تو
دگر به سایه نخواهم نشست ، مدّت عمرکز آفتاب کسی بر نداشت پیکر تو
نظر دگر به سوی آفتاب و ماهم نیستچو بر سِنانِ سَنان بنگرم کنون سر تو
خیال جامه ی نو نایدم به دل ، حاشا !که بُرد پیرهن کهنه ، خصم از برِ تو
زنم به سینه ، دَرَم جامه تا نفس دارمکه نرم شد ز سم اسب ، جسم انور تو
نگیرمی به جز از طفل اشک در دامانکه تیر حرمله بشکافت ، حلق اصغر تو
رقم زنی تو خود این نظم ، "جودیا" !از غمهنوز زنده ای ؟؟ ای خاک تیره بر سر تو