ای خسته از جماعت غرق ریا حسین

ای خسته از جماعت غرق ریا حسیناز محسن کاویانیدر قالب غزلموضوع: امام حسین(ع)

ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین		ای دل بُریده از همه ی رنگ ها حسین
بر قتل تو فقیهِ دروغین بداد رأی		ای کشته ی شیوخِ مقدس نما حسین
سَمتِ تو از تمامی مردم فراری ام		ای با غریب های جهان آشنا حسین
ای بی کفن رها شده ی دشتِ کربلا		ما را به حالِ خود تو نکردی رها حسین
مصراعِ (شهریار) چنین نیز خواندنیست:		ای عهده دارِ مردم بی دست و پا حسین
در حقِ دشمنانِ خودَت هم تو سالها		کردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین
با یک نفس تمامِ جهنم شوَد بهشت		گویند اگر جهنمیان یک صدا : حسین
امیدِ عابدان شده بعد از نماز حج		امیدِ عاشقان شده بعد از خدا حسین
آری برای یاری او استخاره ها		کردند مومنان و نماندند با حسین
معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریش		تنها نبود این همه اربابِ ما حسین
ننگا به ما که بی ادبانه برایمان		گشته خلاصه در عطش و کربلا حسین
من از حسینِ معرکه گیران گریختم		از این حسین راهِ زیادیست تا حسین
او را اگر که زنده شود باز می کُشند		یک عِدّه زاهدانه و با ذکرِ یاحسین
ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان		ای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان