ای خسته از جماعت غرق ریا حسین

    از ویکی تراث
    ای خسته از جماعت غرق ریا حسیناز محسن کاویانیدر قالب غزلموضوع: امام حسین(ع)
    ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسینای دل بُریده از همه ی رنگ ها حسین
    بر قتلِ تو فقیهِ دروغین بداد رأیای کشته ی شیوخِ مقدس نما حسین
    سَمتِ تو از تمامی مردم فراری امای با غریب های جهان آشنا حسین
    ای بی کفن رها شده ی دشتِ کربلاما را به حالِ خود تو نکردی رها حسین
    مصراعِ (شهریار) چنین نیز خواندنیست:ای عهده دارِ مردم بی دست و پا حسین
    در حقِ دشمنانِ خودَت هم تو سالهاکردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین
    با یک نفس تمامِ جهنم شوَد بهشتگویند اگر جهنمیان یک صدا : حسین
    امیدِ عابدان شده بعد از نماز حجامیدِ عاشقان شده بعد از خدا حسین
    آری برای یاری او استخاره هاکردند مومنان و نماندند با حسین
    معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریشتنها نبود این همه اربابِ ما حسین
    ننگا به ما که بی ادبانه برایمانگشته خلاصه در عطش و کربلا حسین
    من از حسینِ معرکه گیران گریختماز این حسین راهِ زیادیست تا حسین
    او را اگر که زنده شود باز می کُشندیک عِدّه زاهدانه و با ذکرِ یاحسین
    ای کشته ی حسادت دنیا حسین جانای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان