دلمرده ایم و یاد تو جان می دهد به ما: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{سرصفحه شعر | مطلع=دلمرده ایم و یاد تو جان می دهد به ما | نام شعر= | شاعر =محمد بیابانی | مصحح = | بخشی از دیوان = |قالب =غزل |وزن = |موضوع = امام عصر(ع) | قبلی = | بعدی = | سال خورشیدی = | سال میلادی = | سال قمری = | یادداشت = }} {{شعر}} {{ب|دلمرده ایم و یاد ت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
{{ب|این ماه ، فرصتی ست که باز عاشقت شویم|ماه خدا دوباره زمان می دهد به ما}} | {{ب|این ماه ، فرصتی ست که باز عاشقت شویم|ماه خدا دوباره زمان می دهد به ما}} | ||
{{ب|ما میهمان جد تو هستیم ، جان حسین|نامی که اشک های روان می دهد به ما}} | {{ب|ما میهمان جد تو هستیم ، جان حسین|نامی که اشک های روان می دهد به ما}} | ||
{{ب|حالا که سفره ، سفره ی عشق است پس | {{ب|حالا که سفره ، سفره ی عشق است پس خدا|هرچه بخواهد این دلمان می دهد به ما}} | ||
{{ب|بی شک حواله ی همه امسال کربلاست|مزدی که آخر رمضان می دهد به ما}} | {{ب|بی شک حواله ی همه امسال کربلاست|مزدی که آخر رمضان می دهد به ما}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} |
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۹
دلمرده ایم و یاد تو جان می دهد به مااز محمد بیابانیدر قالب غزلموضوع: امام عصر(ع) |
دلمرده ایم و یاد تو جان می دهد به ما | قلبیم و بودنت ضربان می دهد به ما | |
ماه خدا دو مرتبه بی ماه روی تو | دارد بشارت رمضان می دهد به ما | |
برگرد ! ای که لحظه ی افطار ، عاقبت | یک روز دست های تو نان می دهد به ما | |
روزی سه بار غرق غریبی و بی کسی ست | حسی که بی تو وقت اذان می دهد به ما | |
این ماه ، فرصتی ست که باز عاشقت شویم | ماه خدا دوباره زمان می دهد به ما | |
ما میهمان جد تو هستیم ، جان حسین | نامی که اشک های روان می دهد به ما | |
حالا که سفره ، سفره ی عشق است پس خدا | هرچه بخواهد این دلمان می دهد به ما | |
بی شک حواله ی همه امسال کربلاست | مزدی که آخر رمضان می دهد به ما |