رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
'''رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد''' غزل شعری از | '''رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد''' غزل شعری از [[سیدحمیدرضا برقعی]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن و در هفت بیت سروده شده است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۹
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | زینت دوش نبی |
| نام شاعر | سیدحمیدرضا برقعی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد غزل شعری از سیدحمیدرضا برقعی درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن و در هفت بیت سروده شده است.
متن شعر
| رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد | پر از یاقوت شد عالم، سوار از روی زین افتاد | |
| دگرگون شد جهان، لرزید دنیا، زیر و رو شد خاک | دمی که زینت دوش نبی روی زمین افتاد | |
| پس از بی مهری دریا، قَسِیُّ القلب شد آتش | به جان دودمان رحمة للعالمین افتاد | |
| خدایا هیچ زخمی بدتر از دلواپسی‌ها نیست | که چشمش سوی خیمه، لحظه‌های واپسین افتاد | |
| شکستن با غلاف تیغ را سربسته می‌گویم | زبانم لال النگوی زنان از آستین افتاد | |
| برای من نگه دار و بیاور زخم‌هایت را | اگر خواهر مسیرت سوی من در اربعین افتاد | |
| نفهمیدند طاها را نفهمیدند یاسین را | به چوب خیزران دندانه‌ای از حرف سین افتاد |