پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = حسن لطفی | قالب = غزل | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع) | مناسبت =مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تع...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
  | توضیح تصویر =  
  | توضیح تصویر =  
  | نام شعر =
  | نام شعر =
  | نام شاعر = حسن لطفی
  | نام شاعر = حیدر منصوری
  | قالب = غزل
  | قالب = غزل
  | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
  | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
خط ۱۴: خط ۱۴:
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}
'''پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را''' شعری از [[حسن لطفی]] از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در پنج بیت در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع با موضوع عبدالله بن الحسن(ع) سروده شده است.
'''پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را''' شعری از [[حیدر منصوری]] از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در پنج بیت در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع با موضوع عبدالله بن الحسن(ع) سروده شده است.


==متن شعر==
==متن شعر==

نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۵

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
اطلاعات شعر
نام شاعرحیدر منصوری
قالبغزل
وزنمستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
موضوععبدالله بن الحسن(ع)
مناسبتمرثیه
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۵ بیت


پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را شعری از حیدر منصوری از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در پنج بیت در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع با موضوع عبدالله بن الحسن(ع) سروده شده است.

متن شعر

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش راپیچید در شوق شهادت باورش را
داغ گلویش تازه شد از قحطی آبوقتی به خنجر داد زخم حنجرش را
با رود جاری کرد در دشتی عطشناکآن دست‌های کوچک و نام‌آورش را
تا لحظه‌ای دیگر عمویش زنده باشدانداخت بر وی، کودکانه پیکرش را
با کاروان، بعد از غروب سرخ خورشیدبر نیزه می‌بردند در غربت سرش را

پانویس

منابع