ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =واعظ قزوینی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۰ بیت | منبع = }} '''ز آن روز...» ایجاد کرد) |
(←منابع) |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب غزل]] |
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۹
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | واعظ قزوینی |
قالب | غزل |
موضوع | امام حسین(ع) |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۰ بیت |
ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت مطلع شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع واعظ قزوینی شاعر ایرانی است. این شعر در ده بیت در قالب غزل در گونه مرثیه سروده شده است.
متن شعر
ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت | بر خویش فرو رفت ز غم، صبح قیامت | |
آفاق به سر، خاک سیه ریخت ز ظلمت | در خاک نهان گشت، چو خورشید امامت | |
آن روز که کندند ز جا، خیمۀ او را | چون کرد دگر خرگه افلاک، اقامت؟ | |
بر نیزه چو دید، آن سر آغشته به خون را | پنداشت جهان، سر زده خورشید قیامت | |
کس که تن بینفسش دید و نفس زد | باشد ز نفس بر لبش، انگشتِ ندامت | |
آن کس که لب تشنۀ او دید و نشد آب | بر سینه زند از دل خود، سنگ ملامت | |
از بارِ گرانِ غمِ آن تشنهلبان بود | کآن دم نتوانست ز جا خاست، قیامت | |
آن را که نشد دیده پر از خون ز عزایش | باشد مژه دندان، نگه انگشت ندامت | |
آن کیست؟ که چون لعل، پُر از خونِ جگر نیست | در ماتم آن گوهر دریای امامت | |
روز، آتش آهی است که خیزد ز دل شام | شب، خاک سیاهی است که بر سر کند، ایّام |