الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها
  | مطلع=الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = حافظ شیرازی
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر = حافظ شیرازی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب =
  | وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  |وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  | موضوع = عرفانی
  |موضوع = عرفانی
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = ۷بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها''' از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر قدیمی [[حافظ شیرازی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در هفت سروده شده است.
== متن شعر ==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها|که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها}}
{{ب|الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها|که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها}}
خط ۲۷: خط ۲۴:
{{ب|حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو «حافظ»|مَتی ما تلقَ من تَهوی دَعِ الدنیا و أهمِلها}}
{{ب|حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو «حافظ»|مَتی ما تلقَ من تَهوی دَعِ الدنیا و أهمِلها}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:اشعار مناجات]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۵

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها از
حافظ شیرازی

با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

موضوع: عرفانی
الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولهاکه عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کآخر صبا زآن طره بگشایدز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزل جانان چه امنِ عیش چون هر دمجرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گویدکه سالک بی‌خبر نبوَد ز راه و رسم منزل‌ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایلکجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخرنهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو «حافظ»مَتی ما تلقَ من تَهوی دَعِ الدنیا و أهمِلها