یگانه‌ای و نداری شبیه و مانندی

{{ب|نمی‌شناخت رسول خدا سر از پایش|نمی‌رسید به آن لحظۀ خوش آیندی}

یگانه‌ای و نداری شبیه و مانندی		که بی‌بدیل‌ترین جلوۀ خداوندی
معطل‌اند هزاران فرشته کاسه به دست		عسل بیاوری از آن لبی که می‌خندی
تمام عرش خدا در طواف گهواره		نگاه خیرۀ زهرا به طفلِ دلبندی
به نیمۀ رمضان و میان صوت اذان		رطب رسیده به دستان آرزومندی
نوشته‌اند تو را از بهشت آوردند		نوشته‌اند ز عطری که می‌پراکندی
لبان فاطمه خندان و چشم مولا اشک		نوشته‌اند تو مولود اشک و لبخندی
برای خیل غلامان چه خوب مولایی		برای حیدر و زهرا چه خوب فرزندی
گدا که فرق ندارد تو سفره‌ات پهن است		درِ امید به روی کسی نمی‌بندی