بر سر سودای دوست گر برود سر زدست

بر سر سودای دوست گر برود سر زدست		پای نخواهم کشید از سر میدان دوست
گر همه عالم شوند دشمن جان و تنش		دوست رها کی کند دست ز دامان دوست
من نه به خود گشته ام فتنهٔ آن روی و موی		فتنهٔ جان و دل است نرگس فتان دوست
گر به علاج دلم آمده‌ای ای طبیب		درد دلم را بجوی، چاره ز درمان دوست
شیخ بر ایمان من، طعنه اگر زد، چه باک		کافر شیخیم ما، لیک مسلمان دوست
ذره صفت تا به چرخ، رقص کنان می‌روم		گر دهدم پرتوی، مهر درخشان دوست