صبا ز طرهٔ جانان من چه می‌خواهی

صبا ز طرهٔ جانان من چه می‌خواهی		ز روزگار پریشان من چه می‌خواهی‌
دلم ببردی و گویی که جان بیار ای دوست		به حیرتم که تو از جان من چه می‌خواهی‌
دوباره آمدی ای سیل غم‌، نمی‌دانم		دگر ز کلبهٔ ویران من چه می‌خواهی‌
جز آشیانه بلبل گلی به شاخ نماند		صبا دگر ز گلستان من چه می‌خواهی‌
کمال یافت نهالت ز آب چشم «بهار		جز اینقدر، گل خندان من چه می‌خواهی‌