یاد هر گه کنم از زینب و سوز جگرش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{ب|«جودیا»! اشک تو و آه تو، بیحاصل نیست|این نهالی است که در حشر، بیابی ثمرش}} | {{ب|«جودیا»! اشک تو و آه تو، بیحاصل نیست|این نهالی است که در حشر، بیابی ثمرش}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۶
یاد هر گه کنم از زینب و سوز جگرش | کشم آهی که فتد در دل گردون، شررش | |
کام نادیده ز ایّام که در اوّل عمر | سوخت از داغِ غمِ مادر و جدّ و پدرش | |
بود در ماتم جدّ و پدر و مادر خویش | که شد از بهر حسن، معجر نیلی به سرش | |
پارههای جگر زار حسن را در طشت | چون نظر کرد ز غم، پاره شد از غم، جگرش | |
چشم او بود هنوز از غم دوران، خونین | که سوی کوفه کشانید، قضا و قدرش | |
خیمهاش گشت به پا، چون به لب شطّ فرات | جاری آمد شط دیگر ز دو چشمان ترش | |
چاک زد پیرهن و خاک به سر کرد، چو دید | بیسر افتاده تن پاک دو نورس پسرش | |
شش برادر به یکی روز همه بیسر دید | که ز بار غم هر یک، چو کمان شد، کمرش | |
اکبر و قاسم و عبّاس و حسین کشته و شد | خولی و حرمله و شمر و سنان، همسفرش | |
روزِ وارد شدن شام، شب از گریه نخفت | بس که بارید به سر، سنگ ز هر بام و درش | |
«جودیا»! اشک تو و آه تو، بیحاصل نیست | این نهالی است که در حشر، بیابی ثمرش |