مقصود عاشقان دو عالم لقای توست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =مقصود عاشقان دو عالم لقای توست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = سعدی شیرازی | قالب = غزل | وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۷بیت | منبع...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =مقصود عاشقان دو عالم لقای توست
  | مطلع=مقصود عاشقان دو عالم لقای توست
  | تصویر =  
  | نام شعر=سعدی شیرازی
  | توضیح تصویر =  
| شاعر =  
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر = سعدی شیرازی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |قالب =غزل
  | موضوع = عرفانی
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  | مناسبت =
  |موضوع =عرفانی
  | زمان سرایش =  
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات = ۷بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''مقصود عاشقان دو عالم لقای توست''' از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر قدیمی [[سعدی شیرازی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در هفت سروده شده است.


== متن شعر ==
{{شعر}}
{{ب|مقصود عاشقان دو عالم لقای توست|مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست}}
{{ب|مقصود عاشقان دو عالم لقای توست|مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست}}
{{ب|بودم بر آن‌که عشق تو پنهان کنم ولیک|شهری تمام غلغله و ماجرای توست}}
{{ب|بودم بر آن‌که عشق تو پنهان کنم ولیک|شهری تمام غلغله و ماجرای توست}}
خط ۲۷: خط ۲۷:
{{ب|هر کس امیدوار به اعمال خویشتن|سعدی امیدوار به لطف و عطای توست}}
{{ب|هر کس امیدوار به اعمال خویشتن|سعدی امیدوار به لطف و عطای توست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:اشعار مناجات]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست سعدی شیرازی



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: عرفانی


مقصود عاشقان دو عالم لقای توستمطلوب طالبان به حقیقت رضای توست
بودم بر آن‌که عشق تو پنهان کنم ولیکشهری تمام غلغله و ماجرای توست
هر جا که پادشاهی و صدریّ و سروری‌ستموقوف آستان درِ کبریایِ توست
هر جا سری‌ست، خستۀ شمشیر عشق توهر جا دلی‌ست، بستۀ مهر و هوای توست
کس را بقای دائم و عهد قدیم نیستجاوید پادشاهی و دائم بقای توست
امّید هر کسی به نیازی و حاجتی‌ستامید ما به رحمت بی‌منتهای توست
هر کس امیدوار به اعمال خویشتنسعدی امیدوار به لطف و عطای توست