من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{ جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان      = [[من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم]]
  | مطلع=[[من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم]]
| عرض        =
  | نام شعر=غم و مهر حسین
| تصویر      =
  | شاعر = [[حاج میرزا احمد عابد|حاج میرزا احمد عابد نهاوندی]]
| عرض تصویر  =
  | مصحح =  
| زیرنویس    =
  | بخشی از دیوان =
  | نام شعر     =غم و مهر حسین
  | بخشی از مجموعه اشعار =
| نام‌های دیگر =
  |قالب =
  | شاعر       = [[حاج میرزا احمد عابد|حاج میرزا احمد عابد نهاوندی]]
  |وزن = غزل
  | قالب        = غزل
  |موضوع =امام حسین (ع)
  | سبک        =  
  | قبلی =
  | موضوع      = امام حسین (ع)
  | بعدی =  
  | مناسبت      = [[محرم الحرام|محرم]]
  | سال خورشیدی =  
| زبان        = فارسی
  | سال میلادی =
  | زمان سرایش  = معاصر
  | سال قمری =  
  | مکان        =
  | یادداشت =
| انگیزه سرایش=  
  | تعداد ابیات =  
  | کاربرد      =  
  | خواننده    =  
  | آهنگساز    =  
  | صوت        =  
  | ترجمه      =
| منبع        =
|آثار وابسته  = دیوان سوخته
|مرتبط        =  
}}
}}
{{شعر}}


'''من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم''' شعری آیینی از [[حاج میرزا احمد عابد نهاوندی]] درباره امام حسین (ع) است.
این شعر در قالب غزل با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن در شش بیت سروده‌است. فضای این شعر آیینی در سه بیت ابتدایی در هوای منقبت و سه بیت انتهایی در حالت مرثیه نگاشته شده است.
== شعر ==
{{شعر}}
{{ب|من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم|روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم}}
{{ب|من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم|روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم}}
{{ب|بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسینی|سبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم}}
{{ب|بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسینی|سبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم}}
خط ۳۹: خط ۲۵:
{{ب|ناگه از بالای نی فرمود شاه تشنه کامان|سر به راه دوست دادم، زندگی از سر گرفتم}}
{{ب|ناگه از بالای نی فرمود شاه تشنه کامان|سر به راه دوست دادم، زندگی از سر گرفتم}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۸

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتمروز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسینیسبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم
عالم ذَر، ذرّه‌ای از خاک پای حضرتش رااز برای افتخار از حضرت داور گرفتم
بر در دروازهٔ ساعات، ساعت‌ها نشستمتا سراغ حضرتش از زینب مضطر گرفتم
زینبی دیدم چه زینب؟ کاش مدّاحش بمیرد!من ز آه آتشینش، پای تا سر در گرفتم
ناگه از بالای نی فرمود شاه تشنه کامانسر به راه دوست دادم، زندگی از سر گرفتم