نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = هاتف اصفهانی | قالب =قصیده | وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن | موضوع =امیرالمومنین(ع) | مناسبت = مدح | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = هاتف اصفهانی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| بخشی از مجموعه اشعار = | |||
| قالب =قصیده | | قالب =قصیده | ||
| وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن | | وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن | ||
| موضوع =امیرالمومنین(ع) | | موضوع =امیرالمومنین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا|زمینِ سبز نسرین خیز شد چون گُنبدِ خَضرا}} | {{ب|نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا|زمینِ سبز نسرین خیز شد چون گُنبدِ خَضرا}} | ||
{{ب|زِ فیضِ اَبر آزادی زمینِ مرده شد زنده|زِ لطف بادِ نوروزی جهانِ پیر شد بُرنا}} | {{ب|زِ فیضِ اَبر آزادی زمینِ مرده شد زنده|زِ لطف بادِ نوروزی جهانِ پیر شد بُرنا}} | ||
خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
{{ب|از آنش عقل در گُوهر شمارد جفتِ پیغمبر|که بی چون است و بیاَنباز آن یکتای بیهمتا}} | {{ب|از آنش عقل در گُوهر شمارد جفتِ پیغمبر|که بی چون است و بیاَنباز آن یکتای بیهمتا}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۱
نسیمِ صبح عنبر بیز شد بر تودهء غبرا | زمینِ سبز نسرین خیز شد چون گُنبدِ خَضرا | |
زِ فیضِ اَبر آزادی زمینِ مرده شد زنده | زِ لطف بادِ نوروزی جهانِ پیر شد بُرنا | |
صبا پُر کرد در گُلزار دامان از گُلِ سوری | هوا آکنده در جیب و گریبان عَنبرِ سارا | |
عبیر آمیخت از گیسوی مشکین سُنبلِ پَرچین | گُلاب اَفشاند بر چشمِ خمارین نرگسِ شَهلا | |
به گردِ سرو گرمِ پَر فشانی قمریِ مَفتون | به پای گُل به کارِ جان فشانی بلبلِ شیدا | |
سزد گر بر سرِ شمشاد و سرو اِمروز در بُستان | چو قمری پَر زند از شوقِ روحِ سدرهء طوبی | |
چنار افراخت قدِ بندگی صبح و کفِ طاعت | گُشود از بهرِ حاجت پیشِ دادارِ جهان آرا | |
پس آنگه در جوانانِ گُلستان کرد نظّاره | نَهان از ناروَن پرسید کای پیرِ چمن پیرا | |
چه شد کاطفال باغ و نوجوانانِ چمن جمله | سرِ لهو و لَعب دارند زین سان فاحِش و رسوا | |
چرا گُل چاک زَد پیراهنِ ناموس با بلبل | میانِ اَنجمن دَم ساز شد با ساغر و مینا | |
نبینی سر و پا بر جای را کآزاد خوانندش | که با اطفال می رقصد میانِ باغ بر یک پا | |
پریشان گیسوی شمشاد و اَفشان طُرهء سُنبل | نه از نامحرمان شَرم و نه از بیگانگان پروا | |
میانِ سبزه غَلطد با صبا نسرینِ بی تمکین | عیان با لاله جامی می زند رعنای نا رَعنا | |
به پاسخ نار وَن گفتش کَز اَطفال چمن بگذر | که امروز اُمّهات از شوق در رقصند با آبا | |
همایون روزِ نوروز است امروز و به فیروزی | بر اورنگِ خلافت کرده شاه لافتی ماُوا | |
شَهنشاهِ غضنفر فَر پلنگ آویز اژدر در | امیرالمؤمنین حیدر علیَّ عالی اَعلا | |
به رُتبت ساقیِّ کُوثر به مردی فاتحِ خیبر | به نسبت صهرِ پیغمبر ولیَّ والی والا | |
وَلیَّ حضرتِ عزّت قسیم دوزخ و جنت | قوامِ مذهب و ملت، نظام الدین و الدنیا | |
از آنش عقل در گُوهر شمارد جفتِ پیغمبر | که بی چون است و بیاَنباز آن یکتای بیهمتا |