یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | سیدرضا جعفری |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسن(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
یک عمر در حوالی غربت مقیم بود را شاعر آیینی سیدرضا جعفری درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن می‌باشد.
متن شعر
| یک عمر در حوالی غربت مقیم بود | آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود | |
| خورشید بود و ماه از او نور می‌گرفت | تا بود، آسمان و زمین را رحیم بود | |
| سر می‌کشید خانه به خانه محله را | این کارهای هر سحر این نسیم بود | |
| آتش زبانه می‌کشد از دشت سبز او | چون گلفروش کوچهٔ طور کلیم بود | |
| این چند روزه سایهٔ یثرب بلند شد | چون حال آفتاب مدینه وخیم بود | |
| حقش نبود تیر به تابوت او زدن | این کعبه در عبادت مردم سهیم بود | |
| بی‌سابقه‌ست حادثه اما جدید نیست | این خانواده غربتشان از قدیم بود |