بستند چو بر پشت شتر، محمل زینب
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | حاصل زینب |
| نام شاعر | طرب اصفهانی |
| قالب | غزل |
| موضوع | حضرت زینب(س) |
| مناسبت | مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
بستند چو بر پشت شتر، محمل زینب مطلع شعری از طرب اصفهانی در گونه مصایب درباره حضرت زینب(س) است. این شعر در قالب غزل قصیده که در هفت بیت سروده شده است.
متن شعر
| بستند چو بر پشت شتر، محمل زینب | بگْریست دل سنگ، به حال دل زینب | |
| گویی به غم و محنت و اندوه سرشتند | از روز ازل، طینت و آب و گِل زینب | |
| بر نوک سنان بود سر شاه، شب تار | شمعی که بُدی روشن از او، محفل زینب | |
| گویند دهد میوه‌ی شیرین، شجر صبر | پس از چه بُوَد خونِ جگر، حاصل زینب؟ | |
| ویرانه بُوَد منزل گنج و عجبی نیست | شد گوشه‌ی ویرانه اگر منزل زینب | |
| در باغ ندانم ز چه شد، لاله پُر از داغ | گویا که خبر یافت ز داغ دل زینب | |
| از چشم «طرب»، ناقه به گِل مانْد، چو بشنید | بر ناقه ببستند ز کین، محمل زینب |