گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۷ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =حسین عباس‌پور | قالب =غزل | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن | موضوع =امام حسن(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید
اطلاعات شعر
نام شاعرحسین عباس‌پور
قالبغزل
وزنمستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن
موضوعامام حسن(ع)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۵بیت


گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید را شاعر آیینی حسین عباس‌پور درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در پنج بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن می‌باشد.

متن شعر

گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آیدباز است آغوش تو سرگردان که می‌آید
لبریز برکت می‌شود هر خاک بی‌حاصلاز چشم‌هایت نم‌نم باران که می‌آید
حتی خدا محو تماشای تو می‌مانداز خانۀ تو صوت اَلرّحمان که می‌آید
مثل تنورت گرم دل‌های یتیمان استاز کیسۀ خیرات عطر نان که می‌آید
حاجات من بی‌‌خواستن عمری اجابت شدچشم‌انتظارم بر لبانم جان که می‌آید

پانویس

منابع