گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید

گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید		باز است آغوش تو سرگردان که می‌آید
لبریز برکت می‌شود هر خاک بی‌حاصل		از چشم‌هایت نم‌نم باران که می‌آید
حتی خدا محو تماشای تو می‌ماند		از خانۀ تو صوت اَلرّحمان که می‌آید
مثل تنورت گرم دل‌های یتیمان است		از کیسۀ خیرات عطر نان که می‌آید
حاجات من بی‌‌خواستن عمری اجابت شد		چشم‌انتظارم بر لبانم جان که می‌آید