اگرچه داد به راه خدای خود سر را

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۵ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =اگرچه داد به راه خدای خود سر را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =جواد محقق | قالب =غزل | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =عاشورا | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اگرچه داد به راه خدای خود سر را
اطلاعات شعر
نام شاعرجواد محقق
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوعامام حسین(ع)
مناسبتعاشورا
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۸بیت


اگرچه داد به راه خدای خود سر را را شاعر آیینی جواد محقق درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مدح و در هشت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن می‌باشد.

متن شعر

اگرچه داد به راه خدای خود سر راشکست حنجر او خنجر ستمگر را
سرش چو بر سر نی عاشقانه قرآن خواندببرد رونق بازارِ هر سخنور را
دریغ آن‌که ندانست قدر او دشمنخزف‌فروش چه داند بهای گوهر را؟
به روز حادثه در گیر و دارِ بود و نبودخجل نمود تنش لاله‌های پرپر را
چنین شد آن‌که به جز زینبش کسی نشناختبلند قامتِ آن خون‌گرفته پیکر را
نشست ـ بار رسالت به‌دوش ـ بر سر خاککه خون ز دیده ببارد، غمِ برادر را
سرود بی‌تو اگرچه بسیط دل، تنگ استولی مباد که خالی کنیم سنگر را
پیام خون تو را با گلوی زخمی خویشچنان بلند بخوانم که ابر، تندر را

پانویس

منابع