اگرچه داد به راه خدای خود سر را
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | جواد محقق |
قالب | غزل |
وزن | فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن |
موضوع | امام حسین(ع) |
مناسبت | عاشورا |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۸بیت |
اگرچه داد به راه خدای خود سر را را شاعر آیینی جواد محقق درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مدح و در هشت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن میباشد.
متن شعر
اگرچه داد به راه خدای خود سر را | شکست حنجر او خنجر ستمگر را | |
سرش چو بر سر نی عاشقانه قرآن خواند | ببرد رونق بازارِ هر سخنور را | |
دریغ آنکه ندانست قدر او دشمن | خزففروش چه داند بهای گوهر را؟ | |
به روز حادثه در گیر و دارِ بود و نبود | خجل نمود تنش لالههای پرپر را | |
چنین شد آنکه به جز زینبش کسی نشناخت | بلند قامتِ آن خونگرفته پیکر را | |
نشست ـ بار رسالت بهدوش ـ بر سر خاک | که خون ز دیده ببارد، غمِ برادر را | |
سرود بیتو اگرچه بسیط دل، تنگ است | ولی مباد که خالی کنیم سنگر را | |
پیام خون تو را با گلوی زخمی خویش | چنان بلند بخوانم که ابر، تندر را |