کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۳ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = جعفر عباسی | قالب =غزل | وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | موضوع =زیارت اربعین | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعدا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را
اطلاعات شعر
نام شاعرجعفر عباسی
قالبغزل
وزنمفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
موضوعزیارت اربعین
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۸بیت


کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را را شاعر آیینی جعفر عباسی درباره زیارت اربعین سروده است. این شعر آیینی در گونه زیارت و در هشت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن می‌باشد.

متن شعر

کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت راکشاندی سمت خود، دادی به من پای لیاقت را
به پا می‌خیزم و پا در رکاب جاده می‌آیمبه پای عشق خواهم رفت راه بی‌نهایت را
هوای روزگار من سیاه از دود غفلت‌هاستشلوغی‌های شهر از من گرفته کنج خلوت را
زمین گم می‌شود در ازدحام گام‌های شوقکم آورده‌ست جاده این همه شوق زیارت را
نشاندی پرچم هیهات را بر قلهٔ عالمبه پای سر، سراسر فتح کردی قاف عزت را
مرام ساقی تو رودها را تشنهٔ حق کردکه از آن روز می‌جویند دریای حقیقت را
جهان خود را رها کرده به راهت اقتدا کردهببین لبیک‌های فرد فرد این جماعت را
امام صبح پیروزی به ما سر می‌زند روزیبه پایان می‌رساند اربعین‌ها عصر غیبت را

پانویس

منابع