مهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا برد

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۰ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =مهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا برد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = سیدمحمدحسین طباطبایی | قالب = غزل | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد اب...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
مهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا برد
اطلاعات شعر
نام شاعرسیدمحمدحسین طباطبایی
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوععرفانی
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


مهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا برد از اشعار توحیدی مناجاتی عالم شاعر سیدمحمدحسین طباطبایی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در نه سروده شده است.

متن شعر

مهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا بردرخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشتاز سمک تا به سمایش کشش لیلا برد
من به سرچشمۀ خورشید نه خود بردم راهذره‌ای بودم و مهر تو مرا بالا برد
من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادماو که می‌رفت مرا هم به دل دریا برد
جام صهبا ز کجا بود مگر، دستِ که بودکه به یک جلوه دل و دین ز همه یک‌جا برد
خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بودکه در این بزم بگردید و دل شیدا برد
خودت آموختی‌ام مهر و خودت سوختی‌امبا برافروخته‌ رویی که قرار از ما برد
همه یاران به سر راه تو بودیم ولیغم روی تو مرا دید و ز من یغما برد
همه دلباخته بودیم و هراسان که غمتهمه را پشت سر انداخت، مرا تنها برد

پانویس

منابع