جز غم کسی به خانه ما سر نمی زند

جز غم کسی به خانه ما سر نمی زند		اینجا که مرغ شوق دگر پر نمی زند
در شهر خود غریبم و با درد آشنا		در خانه‌ی غریب کسی در نمی زند
من بضعه‌ی پیمبر و یک تن از این همه		دَم از سفارشات پیمبر نمی زند
جز من که بر دفاع علی سینه اش شکست		حرفی کسی ز غربت حیدر نمی زند
آتش زدند خانه ما را که هیچ کس		آتش به آشیان کبوتر نمی زند
در پشت در، شهادت من شد شروع و حال		غیر از اجل به گِرد سرم پر نمی زند
می زد مرا مغیره و یک تن به او نگفت		زن را کسی مقابل شوهر نمی زند
بیش از همه به حالت زینب دلم بسوخت		مادر کسی برابر دختر نمی زند
کردیم امتحان موید که هیچگاه		جز آستان ما، در دیگر نمی زند