ای خوش آن صبحدمی که آیت بشری رسدم

ای خوش آن صبحدمی که آیت بشری رسدم از اشعار توحیدی مناجاتی عالم شاعر ملا محمد مهدی نراقی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن و فضای شعری عرفانی، معنوی در هفت بیت سروده شده است.

متن شعر

ای خوش آن صبحدمی که آیت بشری رسدم		نفخه روح قدس از دم عیسی رسدم
ارمغان آوردم پیر مغان راحت روح		آنچه در عقل تو ناید به هویدا رسدم
بشکند مرغ سماوی قفس ناسوتی		اذن پرواز سوی عالم بالا رسدم
برقع طبع به دور افکنم از چهره عقل		در فضای جبروت اذن تماشا رسدم
روح قدسی گسلد بند طبیعت از پای		رخصت سیر بدین گنبد خضراء رسدم
عقل بگذارم و در دامن عشق آویزم		قاصدی گر به سر از منزل سلمی رسدم
جلوه گر یار در آمد ز رخ افکنده حجاب		به وصالش رسم و جمله تمنا رسدم