وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی

وقت است که از چهره ی خود پرده گشاییاز یوسف رحیمیدر قالب غزلموضوع: امام عصر(ع)

وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی		تا با تو بگويم غم شب هاي جدايي
اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران		«چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»
من در قفس بال و پر خویش اسیرم»		اي کاش تو يکبار به بالين من آيي
در بنده نوازي و بزرگي تو شک نيست		من خوب نياموختم آداب گدايي
عمري ست که ما منتظر آمدنت، نه		تو منتظر لحظه ی برگشتن مايي
مي خواستم از ماتم دل با تو بگويم		از ياد رود ماتم و دل چون تو بيايي
امشب شده اي زائر آن تربت پنهان؟		يا زائر دلسوخته ی کرب و بلايي
اي پرسشِ بي پاسخِ هر جمعه ی عشّاق		آقا تو کجايي؟ تو کجايي؟ تو کجايي؟