دريای فنا

دريای‏‏ فنااز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

كاش روزی‏‏ به سر كوی‏‏ توام منزل بود		كه در آن شادی‏‏ و اندوه مراد دل بود
كاش از حلقه‏‏ ی‏‏ زلفت گرهی‏‏ در كف بود		كه گره باز كن عقده‏‏ ی‏‏ هر مشكل بود
دوش كز هجر تو دل حالت ظلمتكده داشت		ياد تو شمع فروزنده‏‏ ی‏‏ آن محفل بود
دوستان می‏‏زده و مست و ز هوش افتاده		بی‏‏ نصيب آنكه در اين جمع چو من عاقل بود
آنكه بشكست همه قيد ظلوم است و جهول		و آنكه از خويش و همه كون و مكان غافل بود
در بر دلشدگان علم حجاب است حجاب		از حجاب آنكه برون رفت بحقّ جاهل بود
عاشق از شوق به دريای‏‏ فنا غوطه‏‏ ور است		بی‏‏خبر آنكه به ظلمتكده‏‏ ی‏‏ ساحل بود
چون به عشق آمدم از حوزه‏‏‏‏ ی‏‏ عرفان ديدم		آنچه خوانديم و شنيديم همه باطل بود