ای جان باب از چه نگیری به بر مرا

    از ویکی تراث

    ای جان باب از چه نگیری به بر مرا از
    وصال شیرازی



    در قالب غزل

    موضوع: امام حسین(ع)
    ای جان باب از چه نگیری به بر مراافکنده‌ای چو اشک، چرا از نظر مرا؟
    ای مهربان پدر ز چه نامهربان شدی؟مهر تو بیش‌تر بُد از این پیش‌تر مرا
    رنجیده‌ای ز من که جوابم نمی‌دهی؟دستی به رو بکش، غمی از دل ببَر مرا
    نه پرسشی، نه مرحمتی، نه نوازشیطاقت نمانده، جان پدر! آن‌ قَدَر مرا
    فرصت نمانْد و می‌رود از دست، کاروانبنْواز دل، به مرحمتی مختصر مرا
    با همرهان، طریق وفا را مده ز دستهر جا که می‌روی، ببَر، ای هم‌سفر! مرا
    زین همرهان کجا دگر امّید یاری است؟چون نیم ره، به جای گذارَد پدر مرا
    خورشید من، تو بودی و ماهم تو، بی‌‌رُختگو روز، تیره ‌شو، شب از آن تیره‌تر مرا
    شمر ار نکشت، درد یتیمی مرا کُشدهر چند زنده‌ام، ز شهیدان شِمَر مرا
    این تشنه‌کام را ز چه آبی نمی‌دهی؟زین شِکوه‌ها که رفت، جوابی نمی‌دهی؟