بر نیزۀ شقاوت این فتنه‌زادها

بر نیزۀ شقاوت این فتنه‌زادها		گیسوی توست، سلسله‌جنبان بادها
بر نیزه می‌برند سرت را كه بعد از این		سرسبز و سربلند بماند به‌یادها
خورشید، با تلاوت لب‌های تشنه‌ات		خوانده‌ست بر طلوع سرت، «اِن یكاد»ها
هر روز، دشمنان تو، بی‌آبروترند		تا زنده‌اند زینب و زین‌العبادها
تا هست بی‌وفایی و تا هست نقض عهد		هر كوفه لعنتی‌ست به ابن‌ زیادها