شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت

شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت		حدیث دربه‌دری‌های من شنیدن داشت
بسیط دشت، چنان لاله‌زار حسرت بود		که سبزه نیز سر سرخ بر دمیدن داشت
هدف چه بود در این کارزار خون‌آلود		که شعله شوقِ به هر خیمه سرکشیدن داشت
چه بود در سر گل‌های باغ سبز رسول		که دشت فتنه هنوز آرزوی چیدن داشت
به اوج آبی آن آسمانِ خونین‌رنگ		کبوترِ دل من شوق پرکشیدن داشت
ستارگان چمن پیش تیغ صف بستند		خدا دوباره مگر عزم گل گُزیدن داشت
ننالم از خط تقدیر خویش در زنجیر		که سرنوشت تو در خاک و خون تپیدن داشت
صبور ثانیه‌های غم و بلای تو بود		دلم که وعدهٔ بسیار داغ دیدن داشت
پیام پرپرِ گل‌های باغ را می‌برد		نسیم صبح که بر خاک و خون وزیدن داشت