هوای وصال

هوای‏‏ وصالاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

در پيچ و تاب گيسوی‏‏ دلبر ترانه است		دل برده‏‏ی‏‏ فدايی‏‏ هر شاخ شانه است
جان در هوا‏‏ی‏‏ ديدن رخسار ماه توست		در مسجد و كنيسه نشستن بهانه است
در صيد عارفان و، ز هستی‏‏ رميدگان		زلفت چو دام و، خال لبت همچو دانه است
اندر وصال روی‏‏ تو ای‏‏ شمس تابناك		اشكم چو سيل جانب دريا روانه است
در كوی‏‏ دوست، فصل جوانی‏‏ به سر رسيد		بايد چه كرد!‏‏ اين همه، جور زمانه است
امواج حُسن دوست چو دريای‏‏ بيكران		اين مستِ تشنه كامْ غمش در كرانه است
ميخانه در هوای‏‏ وصالش طرب كنان		مطرب به رقص و، شادی‏‏ و، چنگ و، چَغانه است