چه خوش است چشم حسرت به رخ تو بازکردن | | سر زلف تو گرفتن سفر دراز کردن |
تو بیا به جان ستانی بستان چنانکه دانی | | ز من آنچه جان فشانی ز تو آنچه ناز کردن |
صنمی به خانه دارم که به دور او بگردم | | نه حرم نه کعبه خواهم نه ره حجاز کردن |
تن کشتگان عشقت نه کفن نه غسل خواهد | | تن بی کفن ندانم چه کند نماز کردن |
سر کوی دلبر ما به حریم کعبه ماند | | که ز هر طرف در آیی بتوان نماز کردن |
ره و رسم بی نیازی بشنو منت بگویم | | دل و جان به پیش جانان به ادب نیاز کردن |
بجز آن خدنگ مژگان که تواند ای دل ای جان | | دل ما و تیر پیکان ز هم امتیاز کردن |
به پناه عشق «نصرت» ز هوا هوس چه ترسی | | به کنام شیر بودن ز سگ احتراز کردن |