گر بود روزِ حسیبم دیدن رویت نصیب | | کاش هر روزم ز مشرق سر زدی روز حسیب |
گر تو بر دردِ گنه کاران طبیبی یا حسین | | من خوشم با دردمندی تا تواَم باشی طبیب |
اذنِ حق را در شفاعت مظهری ای ذوالکرم | | تا به اذنِ حق ، شفاعت ، خلق را گردد نصیب |
ایزد از رحمت شفیعی چون تو بر ما آفرید | | خلق را از حق نصیبی گر نباشد لَن یصیب |
کردگار از بهرِ هر دردی دوائی خلق کرد | | درد را سهل است درمان گر طبیب آید لبیب |
روزِ آن آمد که برداری زماهِ رخ نقاب | | آفتابا تا بکی داری شکیب اندر حجیب |
قصّه ی سر دادنت سِرّی ز اسرارِ خداست | | خلق را در سر نباشد فهمِ این سرّ عجیب |
کس نباشد مطّلع جز دوست بر اسرارِ دوست | | با رموزِ آشنا کی آشنا باشد غریب؟ |
پرده بردار از جمالِ غیب ای نورِ خدا | | کز فراقت رفت ما را پرده ی صبر و شکیب |