نمایش مبدأ برای اگرچه داد به راه خدای خود سر را

{{سرصفحه
 | مطلع=اگرچه داد به راه خدای خود سر را
 | نام شعر=
 | شاعر = جواد محقق
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب = غزل
 |وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
 |موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|اگرچه داد به راه خدای خود سر را|شکست حنجر او خنجر ستمگر را}}
{{ب|سرش چو بر سر نی عاشقانه قرآن خواند|ببرد رونق بازارِ هر سخنور را}}
{{ب|دریغ آن‌که ندانست قدر او دشمن|خزف‌فروش چه داند بهای گوهر را؟}}
{{ب|به روز حادثه در گیر و دارِ بود و نبود|خجل نمود تنش لاله‌های پرپر را}}
{{ب|چنین شد آن‌که به جز زینبش کسی نشناخت|بلند قامتِ آن خون‌گرفته پیکر را}}
{{ب|نشست ـ بار رسالت به‌دوش ـ بر سر خاک|که خون ز دیده ببارد، غمِ برادر را}}
{{ب|سرود بی‌تو اگرچه بسیط دل، تنگ است|ولی مباد که خالی کنیم سنگر را}}
{{ب|پیام خون تو را با گلوی زخمی خویش|چنان بلند بخوانم که ابر، تندر را}}
{{پایان شعر}}