نمایش مبدأ برای به‌نام آن‌که جان را فکرت آموخت

{{سرصفحه
 | مطلع=به‌نام آن‌که جان را فکرت آموخت
 | نام شعر=
 | شاعر = شیخ محمود شبستری
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =مثنوی 
 |وزن = مفاعیلن مفاعیلن فعولن
 |موضوع = پیامبر(ص)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}

{{شعر}}
{{ب|به‌نام آن‌که جان را فکرت آموخت|چراغ دل به نور جان برافروخت}}
{{ب|ز فضلش هر دو عالم گشت روشن|ز فیضش خاک آدم گشت گلشن}}
{{ب|چو قاف قدرتش دم بر قلم زد|هزاران نقش بر لوح عدم زد}}
{{ب|از آن دم گشت پیدا هر دو عالم|وز آن دم شد هویدا جان آدم}}
{{ب|تعالی‌الله قدیمی کو به یک دم|کند آغاز و انجام دو عالم}}
{{ب|در این ره انبیا چون ساربان‌اند|دلیل و رهنمای کاروان‌اند}}
{{ب|وز ایشان سید ما گشته سالار|هم او اول، هم او آخر، در این کار}}
{{ب|ز احمد تا احد یک میم فرق است|جهانی اندر آن یک میم غرق است}}
{{ب|بر او ختم آمده پایان این راه|در او منزل شده «أُدعوا إلی الله»}}
{{ب|مقام دل‌گشایش جمعِ جمع است|جمال جان‌فزایش شمع جمع است}}
{{پایان شعر}}