نمایش مبدأ برای دست از جهان بشویم عزّ و شرف نجویم

{{سرصفحه
 | مطلع=دست از جهان بشویم عزّ و شرف نجویم
 | نام شعر=
 | شاعر = کسایی مروزی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن
 |موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =برخی معتقدند این شعر اولین سوگ شعر عاشورایی به زبان فارسی است.
}}

{{شعر}}
{{ب|دست از جهان بشویم عزّ و شرف نجویم|مدح و غزل نگویم مقتل کنم تقاضا}}
{{ب|میراث مصطفی را فرزند مرتضی را|مقتول کربلا را تازه کنم تولّا}}
{{ب|آن نازش محمد پیغمبر مؤبَّد|آن سید ممجّد شمع و چراغ دنیا}}
{{ب|آن میر سربریده در خاک خوابنیده|از آب ناچشیده گشته اسیر غوغا}}
{{ب|تنها و دلشکسته بر خویشتن گرسته|از خان و مان گسسته وز اهل بیت آبا}}
{{ب|از شهر خویش رانده وز ملک بر فشانده|مولی ذلیل مانده بر تختِ ملک مولی}}
{{ب|مجروح خیره گشته ایام تیره گشته|بدخواه چیره گشته بی رحم و بی محابا}}
{{ب|بیشرم شمر کافر ملعون سنان ابتر|لشکر زده برو بر چون حاجیان بطحا}}
{{ب|تیغ جفا کشیده بوق ستم دمیده|بی آب کرده دیده تازه شده معادا}}
{{ب|آن کور بسته مطرد بی طوع گشته مرتد|بر عترت محمد چون ترک غز و یغما}}
{{ب|صفین و بدر و خندق حجت گرفته با حق|خیل یزید احمق یک یک به خونْش کوشا}}
{{ب|پاکیزه آل یاسین گمراه و زار و مسکین|وان کینه های پیشین آن روز گشته پیدا}}
{{ب|آن پنجماهه کودک باری چه کرد ویحک|کز پای تا به تارک مجروح شد مفاجا}}
{{ب|بیچاره شهربانو مصقول کرده زانو|بیجاده گشته لؤلؤ بر درد ناشکیبا}}
{{ب|آن زینب غریوان اندر میان دیوان|آل زیاد و مروان نظّاره گشته عمدا}}
{{ب|مؤمن چنین تمنی هرگز کند ؟ نگو ، نی|چونین نکرد مانی ، نه هیچ گبر و ترسا}}
{{ب|آن بیوفا و غافل غره شده به باطل|ابلیس وار و جاهل کرده به کفر مبدا}}
{{ب|رفت و گذاشت گیهان دید آن بزرگ برهان|وین رازهای پنهان پیدا کنند فردا}}
{{ب|تخم جهان بی بر این است و زین فزون تر|کهتر عدوی مهتر نادان عدوی دانا}}
{{ب|بر مقتل ای کسایی برهان همی نمایی|گر هم بر این بپایی بی خار گشت خرما}}
{{ب|مؤمن درم پذیرد تا شمع دین بمیرد|ترسا به زر بگیرد سمّ خر مسیحا}}
{{ب|تا زنده ای چنین کن دلهای ما حزین کن|پیوسته آفرین کن بر اهل بیت زهرا}}
{{پایان شعر}}