نمایش مبدأ برای زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق

{{سرصفحه
 | مطلع=زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق
 | نام شعر=
 | شاعر = میرزا حبیب‌الله قاآنی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب = قصیده
 |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
 |موضوع = امام رضا(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی =  قرن دوازدهم
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق|زمین ز یمن تو محسود هفت‌کاخ مطبَّق}}
{{ب|تویی‌ که خاک تو با آب رحمت است مخمر|تویی‌که فیض تو با فرّ سرمد است ملفّق}}
{{ب|چو دین احمد مرسل، مبانی تو مشیّد|چو شرع حیدر صفدر، قواعد تو موثق}}
{{ب|ز هرچه عقل تصور کند فضای تو اوسع|ز هرچه وهم تخیل‌ کند بنای تو اوثق}}
{{ب|ز آستان تو حصنی است نه سپهر معظم|ز خاکروب تو گردی است هفت‌کاخ مروّق}}
{{ب|کدام مظهر بیچون بود به خاک تو مدفون|که از زمین تو خیزد همی خروش انا الحق}}
{{ب|حصانت تو بر از صد هزار حصن مشید|رزانت تو بر از صدهزار کوه محلق}}
{{ب|ز بس رفیعی و محکم زبس منیعی و معظم|به راستی‌ که خموشی است در ثنای تو اوفق}}
{{ب|چنان نماید سرگشته در فضای تو گردون|که در محیط یکی بادبان‌ گسیخته زورق}}
{{ب|به نزد نزهت تو نزهت بهشت مضیع|به‌ جنب ساحت تو ساحت سپهر مضیق}}
{{ب|ز صد یکی نتواند حدیث وصف توگفتن|هزار صاحب و صابی هزار صابر و عمعق}}
{{ب|چو بر فرود سپهر برین که پرده نیلی|به دامن تو نمودار هفت طارم ازرق}}
{{ب|سپهر را بشکافد ز هم تجلی نورت|چنان‌که صخره صمّا شود ز صاعقه منشق}}
{{ب|چه قبه‌ای توکه گر رفع پایه تو نبودی|زمین شدی متزلزل بسان توده زیبق}}
{{ب|چه‌ بقعه‌ای‌ تو که نبود بهای یک‌ کف خاکت|هزار تخت مرصع هزار تاج مغرق}}
{{ب|چه‌ سده‌ای‌ تو که‌ در ساحت‌ تو هست هماره|اساس شرع منظم امور کفر معوق}}
{{ب|چه کعبه‌ای تو که‌ اینک ز بهر طوف حریمت|دمی ز پویه نیاساید این تکاور ابلق}}
{{ب|کدام‌ کاخ همایونی ای عمارت میمون|که هست برتری سده‌ات ز سدره محقق}}
{{ب|کدام بقعه میمونی ای بنای همایون؟|که از سُمُوّ سماوات برده قدر تو رونق}}
{{ب|کدام آیت رحمت به ساحتت شده نازل|که‌ می‌زند ز شرف عرصه‌ات‌ به‌ عرش برین دق}}
{{ب|تویی‌ که خاک تو را همچو تاج از پی زیور|فلک نهاده به تارک فرشته هشته به مفرق}}
{{ب|تویی ‌که چرخ ترنجی درین سرای سپنجی|ز شکل طاق رواقت دهان گشاده چو فسنق}}
{{ب|چنان ‌که ‌هوش به ‌سر، فیض ‌با فضای ‌تو منضم|چنان‌که روح به تن، روح با هوای تو ملصق}}
{{ب|ز بهر حفظ فضایت قضا ز روز نخستین|به‌گرد بازه خاک از محیط ساخته خندق}}
{{ب|اگر به طور تجلی ‌کند فروغ فضایت|شود ز جلوه آن، طور چون تراب مدقق}}
{{ب|به سر سپهر برین را بود هوای پریدن|بدان امید که‌ گردد به خاک ‌کوی تو ملحق}}
{{ب|ز نور بیضه بیضا ربوده فرّ تو فرّه|فراز طارم امکان زده ‌است قدر تو بعدق}}
{{ب|رود قبه تو ماند این زبر شده خرگه|به کوی خاک، به دامان آسمان معلق}}
{{ب|عیون اهل خرد از غبار توست مکحّل|رقاب خلق به طوق پرستش تو مطوّق}}
{{ب|به نزد قبّه عالیت هفت‌ گنبد گردون|چو پیش کوه دماوند هفت دانه جوزق}}
{{ب|دلی که نیست هواخواه آستان تو بادا|طعین تیغ مصیقل نشان سهم مفوق}}
{{ب|اگر نه مرکز چرخ استی ای بنای مشید|چرا به ‌گرد تو می‌‌گردد این دوازده جوسق؟}}
{{ب|ز صد یکی ز فزون اندکی نمود نیارد|شمار منقبتت را دوصد جریر و فرزدق}}
{{ب|مگر تو مقصد ایجادی ای رواق معظم؟|که هست هستی نُه چرخ، از وجود تو مشتق}}
{{ب|مگر سراچه عدلی‌ که در هوای تو تیهو|مقام امن نیابد مگر به چنگل باشق؟}}
{{ب|مگر تو روضه سلطان هشتمی ‌که به خاکت|کند ز بهر شرف سجده هفت طارم ازرق؟}}
{{ب|خدیو خطه امکان، که از عنایت یزدان|فراز خرگه لاهوت برفراشته سنجق}}
{{ب|علی عا‌لی اعلی امام ثامن ضامن|که از طفیل وجودش وجود گشته منسق}}
{{ب|سپهر عدل مهین‌گوهر محیط خلافت|جهان جود بهین‌زاده رسول مصدق}}
{{ب|قوام دهر، نظام جهان، وسیله هستی|امین شرع، ولی خدا، خلیفه بر حق}}
{{ب|زهی عظیم‌بنا بقعه‌ای که هست ز فرّت|بنای شرع مشیّد، اساس عدل محلّق}}
{{ب|چو بود طاق رواق تو از نقوش معرا|چو از طراز هیولا جمال هستی مطلق}}
{{ب|سپهر مرتبه شعبان‌علی‌که باد وجودش|به روزگار مؤید ز کردگار موفّق}}
{{ب|نمود عزم که گردد حدود طاق رواقت|به طرز قصر سنمّار و بارگاه خُوَرنَق}}
{{ب|به نیل و دوده و گلغونه و مداد، مزین|به زر و نقره و شنگرف و لاجورد، منمّق}}
{{ب|به سعی باقر شاپور کلک مانی خامه|که شکل پیل کشد نوک خامه‌اش به پر بق}}
{{ب|به لوح صنع مجسم‌کند بدایع کلکش|نسیم مشک و شمیم عبیر و نکهت زنبق}}
{{ب|چنان‌که نیز مصور کند به صنعت خامه|نعیب زاغ و نعیق‌ کلاغ و صیحه عقعق}}
{{ب|به رنگ‌ریزی‌ کلکش‌ کند عیان به مهارت|نشید بلبل و پرواز سار و جنبش لقلق}}
{{ب|به ساحت تو رقم‌ کرد نقشها که ز رشکش|زبان اهل بیان چون زبان خامه شود شق}}
{{ب|چو گشت چنبر و سقف تو از نقوش نو آیین|چو نای فاخته و گردن حمامه مطوق}}
{{ب|نهال فکرت قاآنی از سحاب معانی|به بوستان سخن گشت در ثنای تو مورق}}
{{ب|پس از ورود سرود از برای سال طرازت|زهی زمین تو مسجود نه رواق معلق}}
{{پایان شعر}}