نمایش مبدأ برای ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت

{{سرصفحه
 | مطلع=ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت
 | نام شعر=
 | شاعر = واعظ قزوینی 
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل 
 |وزن = 
 |موضوع =  امام حسین(ع) 
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}

{{شعر}}
{{ب|ز آن روز که بر خاک فتاد، آن قد و قامت|بر خویش فرو رفت ز غم، صبح قیامت}}
{{ب|آفاق به سر، خاک سیه ریخت ز ظلمت|در خاک نهان گشت، چو خورشید امامت}}
{{ب|آن روز که کندند ز جا، خیمۀ او را|چون کرد دگر خرگه افلاک، اقامت؟}}
{{ب|بر نیزه چو دید، آن سر آغشته به خون را|پنداشت جهان، سر زده خورشید قیامت}}
{{ب|کس که تن بی‌نفسش دید و نفس زد|باشد ز نفس بر لبش، انگشتِ ندامت}}
{{ب|آن ‌کس که لب تشنۀ او دید و نشد آب|بر سینه زند از دل خود، سنگ ملامت}}
{{ب|از بارِ گرانِ غمِ آن تشنه‌لبان بود|کآن دم نتوانست ز جا خاست، قیامت}}
{{ب|آن را که نشد دیده پر از خون ز عزایش|باشد مژه دندان، نگه انگشت ندامت}}
{{ب|آن کیست؟ که چون لعل، پُر از خونِ جگر نیست|در ماتم آن گوهر دریای امامت}}
{{ب|روز، آتش آهی است که خیزد ز دل شام|شب، خاک سیاهی است که بر سر کند، ایّام}}
{{پایان شعر}}