نمایش مبدأ برای شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز

{{سرصفحه
 | مطلع=شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز
 | نام شعر=ای پدر برخیز
 | شاعر = رضا حاج‌حسینی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب = غزل
 |وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن 
 |موضوع = حضرت سکینه(س)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز|ستاره می‌رود از هوش، یک نظر برخیز}}
{{ب|کبوتری که به شوق تو بال در خون زد|به بام عشق تو گسترده بال و پر برخیز}}
{{ب|چو من به حسرت یک چشم بوسه بر قدمت|نشسته در ره تو خاک رهگذر برخیز}}
{{ب|رسیده زائر دل‌خسته‌ای ز غربت راه|که مانده از سفری سرخ دربه در، برخیز}}
{{ب|شبانه‌های شب شام را دلم طی کرد|به هُرم چلّه نشستم در این سفر برخیز}}
{{ب|کنون که خون دلم سرخ همچو لالهٔ دشت|به چهره می‌چکد از چشم‌های تر برخیز}}
{{ب|به یک اشاره بگویم: قسم به حرمت عشق|سکینه آمده از راه، ای پدر برخیز}}
{{پایان شعر}}