نمایش مبدأ برای فلک با عترت خیر البشر لختی مدارا کن

{{سرصفحه
 | مطلع=فلک با عترت خیر البشر لختی مدارا کن
 | نام شعر=
 | شاعر = صبوری خراسانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب =غزل
 |وزن =  مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
 |موضوع =حضرت زینب(س)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|فلک با عترت خیر البشر لختی مدارا کن|مدارا کن به‌ «آل ‌الله» و شرم از روی زهرا کن}}
{{ب|ره‌ شام است در پیش و هزاران محنت اندر پی|به‌ «اهل ‌البیت» رحمی، ای فلک! در کوه و صحرا کن}}
{{ب|شب تاریک و مرکب ناقه‌ی عریان، به آرامی|بران اشتر؛ نگویم مهد زرّینْشان، مهیّا کن}}
{{ب|شب ار طفلی ز پشت ناقه بر روی زمین افتد|به‌ آرامی بگیرش دست و بیرون خارش از پا کن}}
{{ب|فلک! آن شب که خر‌‌گاه ولایت را زدی آتش|دو کودک از میان گم شد، بگرد، ای چرخ! پیدا کن}}
{{ب|شب‌ تاری، کجا گشتند متْواری، بکن روشن|چراغ ماه و تفتیشی از آن دو ماه سیما کن}}
{{ب|شود مهر و مهت گم، ای فلک! از مشرق و مغرب!|بجوی این ماه‌رویان و دل زینب، تسلّا کن}}
{{ب|به صحرا‌ «ام‌ّ‌کلثوم» است و «زینب» هر دو در گَردش|تو هم با این دو خاتون، جست‌و‌جو در خار و خارا کن}}
{{ب|اگر پیدا نگردند این دو طفل غم‌زده امشب|مهیّای عقوبت، خویشتن را بهر فردا کن}}
{{ب|گمانم زیر خاری هر دو جان دادند با خواری|به زیر خار، گل‌های نبوّت را تماشا کن}}
{{ب|اگر چه هر نفس، دور تو، ظلم تازه‌ای دارد|بس است‌، ای آسمان! ظلم و ستم، اندازه‌ای دارد}}
{{پایان شعر}}